Over de werkelijke besmetting in Nepal is weinig bekend, er wordt weinig getest door een gebrek aan materiaal. De ziekenhuisbezetting en het sterftecijfer zijn vooralsnog niet zorgwekkend. Wellicht komt dit door de grote uittocht vanuit Kathmandu en andere grote steden. Door het wegvallen van het toerisme kwamen veel stadsbewoners zonder inkomen te zitten en zochten hun heil bij familie in de bergdorpen, waardoor het in de dichtbevolkte plaatsen relatief rustig is.
Door deze ‘exodus’ is de voedselnood niet meer zo hoog als vorig jaar om deze tijd. Een kookgroep bereidt namens onze stichting nog wel dagelijks maaltijden in Kathmandu, maar de doelgroep wordt steeds kleiner. In Dhading sluimert de nood wel door: in januari deelden onze veldwerkers er nog noodpakketten en maaltijden uit.
Overigens kampen de veldwerkers, die zich geheel vrijwillig inzetten voor Diyo Nepal, zelf ook met toenemende problemen in hun levensonderhoud. De meesten werkten in de toeristenbranche, en hebben het afgelopen jaar hun spaargeld moeten aanspreken. Dankzij persoonlijke giften van vrienden in het buitenland kunnen ze nog boodschappen blijven doen…