Beste mensen in Nederland,
Hierbij een update van de situatie in Nepal. Sinds de aardbevingen in april verloren veel mensen hun huis, sommige mensen verloren bovendien 1 of meer familieleden, sommigen verloren hun zaak of werk. Degenen die daarna weer een beetje opkrabbelden, zijn nu weer terug bij af: inmiddels heerst er bijna vier maanden een grote energiecrisis door een invoerblokkade van India. Daardoor kunnen we al geruime tijd niet meer op een normale manier aan spullen komen.
Geen medische zorg
Veel ziekenhuizen hebben geen medicijnen en kunnen geen operaties uitvoeren. Veel mensen die van ver naar Kathmandu komen, kunnen niet geholpen worden. Omdat er bijna geen brandstof is, kunnen de ambulances slechts sporadisch rijden. Als iemand ziek is, is het bijna onmogelijk om in het ziekenhuis te komen. Kost een taxirit naar het ziekenhuis normaal 500 roepie (circa €5), tegenwoordig kost het 5.000 roepie (circa €50) en dan nog is het niet gezegd dat er een taxi of ambulance kan gaan rijden.
Weinig vervoer
Ongeveer 15 procent van het openbaar vervoer rijdt nog. De bussen zitten overvol, mensen zitten zelfs op het dak, waardoor er veel ongelukken gebeuren. Er rijden geen schoolbussen, zodat het voor kinderen heel moeilijk is om hun school te bereiken. Veel leerlingen lopen lange afstanden en blijven dan enkele dagen op school. Het lang onderweg zijn, bij nacht en ontij, is vooral voor (jonge) vrouwen risicovol. Zij wachten uren of zelfs dagen tot er toch nog een bus langs komt.
Het vliegverkeer, met name de binnenlandse vluchten, wordt steeds meer stilgelegd vanwege tekort aan brandstof.
Moeilijk eten koken, weinig stroom
Bijna niemand kan nog op gas koken. Mensen staan dag in dag uit, soms drie weken lang, in lange rijen te wachten. Ze overnachten zelfs in de rij om hun lege gasfles te beschermen. Als er al gasbussen aankomen, dan krijgt elk gezin slechts 6 kg. Velen zijn op zoek naar allerhande brandbare producten om toch maar te kunnen koken. In huize Sapkota koken we nog wel op gas, maar dat zal niet lang meer duren. Sommige mensen kunnen op elektriciteit koken, maar verschillende transformatorhuisjes zijn daardoor overbelast of zelfs geëxplodeerd. Het komt er op neer dat we vrijwel geen elektriciteit hebben rond lunch- en dinertijd.
Gestrande economie
Het bedrijfsleven ligt op z’n gat. Zakenmensen en vaklieden hebben weinig vertrouwen en tobben veel. Met name het toerisme heeft het zwaar. Vandaag las ik een interview met een van de belangrijkste zakenmannen in ons land. Hij voorspelt dat als deze benarde situatie nog enkele maanden aanhoudt, er ontelbaar veel bedrijfjes over de kop zullen gaan en dan de economie van Nepal volledig in elkaar klapt. Het toenemende aantal zelfdodingen onder ondernemers is een teken aan de wand.
Regering staat hulpeloos
Veel regeringsfunctionarissen hebben nauwelijks tijd voor de wederopbouw. Ze geven voorrang aan het heropenen van de grenzen met India en aan het verstevigen van de banden met China. Daarnaast is er veel corruptie, nu vooral rondom de brandstof. Mensen moeten vaak 300 tot 400 procent bovenop de basisprijs betalen. Dat de wederopbouw nog niet is begonnen, is voor donorlanden en NGO’s reden om binnenkort de financiële steun terug te vragen. Ze zijn bang dat de regering het geld voor andere uitgaven gebruikt.
Mentale uitputting
De inwoners van Nepal zijn gestrest ,bezorgd of hopeloos. De schrik en de schade door de aardbeving, en nu de vele beperkingen door de grensblokkade, slaat bij de mensen naar binnen. Nu het kouder wordt en ze geen warm en veilig huis hebben, neemt de mentale belasting nog verder toe… Onlangs was ik paar keer in Dhading, vooral in Dhading Besi. Het was oogsttijd, niemand was bezig met het bouwen van hun huizen mede door de problemen van het goederenvervoer. Als we al aan bouwmaterialen kunnen komen, bijvoorbeeld voor het herstellen van de vier scholen in Dhading, dan zijn ze op dit moment veel te duur om te kopen. Dus moeten we wachten tot de brandstof weer makkelijker te verkrijgen is. Veel mensen, met name kinderen en ouderen, hebben behoefte aan dekens en kleding, omdat hun noodwoning niet warm genoeg is. Ook voorzien we enkele arme gezinnen van extra linzen.
Moed houden en bidden
Wat betreft het werk voor Diyo Nepal, ben ik er van overtuigd dat we de juiste werkwijze volgen. Onze focus op het zoveel mogelijk zelfredzaam maken van mensen werpt ook in deze crisistijd z’n vruchten af. Veel van de dingen die ik had voorgenomen kan ik niet doen vanwege de absurde situatie. Toch hoor ik terug dat we al veel hebben kunnen doen. Uit die dankbaarheid put ik mijn energie. Laten we hopen dat het brandstofprobleem spoedig zal oplossen en we het werk van de stichting weer een beetje op onze vertrouwde manier kunnen doen! Bid voor de Nepali mensen, dat ze moed en geduld mogen ontvangen. En bid voor een oplossing in impasse met India! Ik dank u allen voor alle energie die u geeft aan ons project in Dhading.
Hartelijke groeten van Shiva en team in Dhading!